Studia: Państwowy Instytut Sztuk Pięknych, Lwów w pracowni prof. Mariana Wnuka i profesora Józefa Starzyńskiego, 1938–1941. Pedagog Lwowskiej Szkoły Przemysłu Artystycznego, 1944–1945. Studia kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych, Warszawa, w pracowni profesora Franciszka Strynkiewicza. Dyplom 1950. Pracownik dydaktyczny Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, Gdańsk, 1946–1987. Profesor, prorektor, kierownik Pracowni Projektowania Architektoniczno-Rzeźbiarskiego, dziekan Wydziału Rzeźby. W latach 1964–1965 profesor rzeźby na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu w Damaszku. Członek AIAP (Association International des Arts Plastiques), współzałożyciel Związku Artystów Rzeźbiarzy oraz Towarzystwa Przyjaciół Sopotu. Brał udział w licznych wystawach międzynarodowych oraz w I Biennale Rzeźby w Metalu, Warszawa 1968. Zrealizował pomnik Obrońców i Wyzwolicieli w Gdyni-Redłowie, pomnik Poległych w 1939 w Chojnicach oraz rzeźby plenerowe dla Nałęczowa, Stargardu, Oliwy oraz Gdyni. Odznaczony miedzy innymi: Złotym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
