Muzeum Rzeźby Współczesnej
Jacek Jagielski
ULOTNA TRWAŁOŚĆ HORYZONTU
Prace z lat 1984–2017
Wystawa prac Jacka Jagielskiego – artysty związanego ze środowiskiem poznańskim – jaką Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku zaprezentują na początku lutego 2017 roku jest kolejnym krokiem na drodze artystycznej współpracy pomiędzy instytucjami. Projekt realizowany pod wspólnym szyldem obejmie dwie równoległe odsłony twórczości artysty, w Radomiu i Orońsku. Ekspozycja będzie miała charakter retrospektywy. Złożą się na nią prace zrealizowane w latach 1984–2016; od najstarszych, powstałych tuż po studiach, do najnowszych, które na wystawie będą miały swoją premierę. W sumie ponad dwadzieścia obiektów i realizacji przestrzennych, z czego trzy, wymagające odrębnej przestrzeni, pokazane zostaną w „Elektrowni” w Radomiu.
Jagielski zaprezentuje intrygujące, hybrydalne przedmioty, które cechuje skondensowana, wyrazista forma i doskonale zbalansowana kompozycja. Są to trudne do określenia konstrukcje, sytuacje pozornie nierealne, niepraktyczne, nieistniejące w życiu codziennym, a jednocześnie oczywiste, mówiące kategoriami, jakie znamy, obrośnięte kulturowymi i personalnymi kodami. Mówią o człowieku, choć bez człowieka – artysta nie pokazuje w ogóle postaci ludzkiej, a tylko przedmioty, które są formą dla ciała ludzkiego, albo którymi człowiek się posługuje. Jagielski zaprezentuje obiekty skompilowane z materii tradycyjnych, jak ceramika, kamień, metal, drewno, z elementami gotowymi – fragmentami mebli, lustrami, ptasimi piórami, czerwonym dywanem, laską. Konstruowane na zasadzie specyficznych zestawień i subtelnych transformacji, kontrastów i napięć pomiędzy materiałami, z użyciem prostych reguł fizyki, prace artysty zadają kłam naszym zmysłom, pozwalają ulec złudzeniu, że prawo grawitacji nie istnieje. Trwają w zawieszeniu, naprężeniu lub delikatnie balansują. Ważnym elementem są ich tytuły. To one wyznaczają kierunek ich różnorakich interpretacji, otwierają całe ciągi metaforycznych skojarzeń, skłaniają do intelektualnej refleksji.
Obiekty Jacka Jagielskiego są czymś między abstrakcją a rzeczywistością, czymś między zrozumiałym a jedynie odczuwanym. „Forma ich wykonania – jak pisała Eulalia Domanowska, dyrektorka CRP w Orońsku – przywodzi na myśl rozmaite inspiracje sztuką modernizmu: oszczędna forma kojarzy się z minimal artem, użycie przedmiotów gotowych z dadaizmem, poetyckie skojarzenia z surrealizmem, ruch z mobilną rzeźbą”.
Anna Podsiadły
