Wirtualne Centrum Rzeźby Polskiej
– motyw pojawiający się w sztukach plastycznych od czasów najdawniejszych zwłaszcza w malarstwie oraz w przedstawieniach rzeźbiarskich. Wizerunek dziecka, kojarzony najczęściej z niewinnością, zabawą, nauką podstawowych czynności, symbolizuje: początek, związek z naturą, przyszłość, czystość, nieskażony stosunek do świata, spontaniczność, ale też niewiedzę, głupotę, irracjonalizm.
W dawnych mitach i folklorze dzieci rodziły się często w sposób nietypowy, np. Atena z głowy Zeusa. Zachowało się wiele antycznych przedstawień grecko-rzymskiego boga miłości Erosa/Amora pod postacią nagiego chłopca. W sztuce renesansu, baroku i rokoka (ikonografia chrześcijańska) szeroko rozpowszechniony był dekoracyjny motyw aniołka, nagiego putta – przypisywany Donatellemu, oraz wizerunek kupidyna ze strzałami.
W czasach nowożytnych, obok amorków uczestniczących w scenach alegorycznych i mitologicznych, zaczęły pojawiać się samoistne przedstawienia dzieci w postaci portretów oraz w kontekście szerszych tematów, jak macierzyństwo czy rodzina. W rzeźbie współczesnej występuje bardzo wiele portretów dziecięcych wykonanych z różnych materii rzeźbiarskich.
