Muzeum Rzeźby Współczesnej
MINDAUGAS NAVAKAS (Litwa)
/R-O/ works
7 października – 13 listopada 2006 r.
kuratorzy: Elona Lubyte, Mariusz Knorowski
Organizacja wystawy:
Centrum Informacji Sztuki Współczesnej przy Litewskim Muzeum Sztuki w Wilnie
Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku
Współrealizacja wystawy i katalogu: Instytut Adama Mickiewicza w Warszawie
Współpraca: Instytut Litewski w Warszawie
wystawa odbywa się w ramach Dni Litwy w Polsce – 2006
www.dnilitwy2006.lt
Mindaugas Navakas należy do grona prominentnych artystów litewskich, których twórczość znalazła już międzynarodowe uznanie. Reprezentował Litwę w wielu prestiżowych imprezach artystycznych. Zrealizował także kilka prac za granicą, np. w Berlinie i Pusan (Korea Południowa). Począwszy od 1978 r. bierze udział w organizowanych na Litwie i w regionie sympozjach rzeźby w granicie m.in. w Smiltyne (Kłajpeda) oraz za granicą: w Niemczech i Finlandii. Regularnie wystawia w instytucjach sztuki krajów bałtyckich oraz w galeriach krajów skandynawskich.
Twórczość Navakasa kojarzona jest z nurtem postkonceptualnym. W swoich poszukiwaniach koncentruje się on na obserwacjach o orientacji socjologicznej. Zajmują go kwestie archaicznych znaków w przestrzeni społecznej, którą nasyca monumentalnymi dziełami, odbieranymi jako swoiste totemy. Równie chętnie jak elementarnymi blokami kamienia, posługuje się także formami z metalu o trudno uchwytnej funkcji i rudymentarnych kształtach. Większość jego prac utrzymana jest w konwencji minimalistycznej. Chociaż artysta preferuje statyczny walor swoich dzieł, z większości z nich emanuje potencjalna energia, która może być kojarzona z drzemiącą w nich siłą.
Mindaugas Navakas (1952)
Początkowo studiował architekturę w Politechnice Kownieńskiej w l. 1969–1970, potem kontynuował ten kierunek równolegle ze studiami rzeźbiarskimi w Państwowym Instytucie Sztuki w Wilnie w l. 1972–1977. Następnie związany z uczelnią jako nauczyciel rzeźby do r. 1981. W l. 1981–1993 był członkiem Stowarzyszenia Artystów Litewskich. W 1990 został pracownikiem naukowym w Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie. Od 2003 r. zatrudniony jako profesor na Wydziale Rzeźby. Od 1992 odbywa podróże zagraniczne i bierze udział w wystawach sztuki litewskiej, m. in. w Polsce, po raz pierwszy w 1994 w siedzibie SARP-u w Warszawie.
Twórczość w zakresie: rzeźby, grafiki, rysunku, książki artystycznej, scenografii, wideo, muzyki rockowej (Antanelis).
Wystawy indywidualne (wybór): 1986 – Dom Architektów, Wilno; 1987 – Pałac Artystów, Wilno; 1991 – Pałac Wystaw, Kłajpeda; 1993 – Centrum Sztuki Współczesnej, CAC, Wilno; 1996 – Galeria M 6, Ryga; – Centrum Sztuki Współczesnej, CAC, Wilno; 1999 – 48 Biennale, Wenecja (wraz z Eglė Rakauskaitė); 2002 – Galeria „011”, Wilno (także w 2003); 2004 – Galeria „Nemo”, Ekernförde, Schleswig-Holstein; – Museum of Antanas Moncys, Palanga; 2005 – Galeria „Intro“, Wilno; 2006 – Łotewskie Narodowe Muzeum Sztuki, Ryga
Wystawy zbiorowe (wybór): 1979 – wystawa młodych artystów krajów bałtyckich, Wilno; 1980 – Sculpture Quadriennale, Ryga (także potem: 1988, 2004); 1989 – City Gallery, Salzburg; 1992 – Ostsee Biennale, Rostock; 1994 – Baltic Biennial, Rauma; 1995 – College of Art, Edynburg; – Beyond borders. 1st Biennale, Kwangju, Korea Płd.; – Europe: Creation – Recreation, Galeria Mücsarnok, Budapeszt; 1996 – Corner House Gallery, Manchester; – Czas osobisty, Galeria Zachęta, Warszawa; 1997 – CAC, Wilno; 1999 – Dziesięć lat później, CAC, Wilno; 2000 – Międzynarodowe Biennale Pusan, Korea Płd.; 2002 – siedziba Rady Europy, Strasbourg; – M. Žilinskas Art Gallery, Kowno; 2003 – Rzeźba nad rzeką Neris, Wilno
Nagrody i wyróżnienia: 1995 – Nagroda Herdera przyznawana przez Fundację Alfreda Toepfera; 1999 – Nagroda Państwowa w Dziedzinie Kultury i Sztuki Republiki Litewskiej; 2004 – Baltic Assembly Prize
Prace w zbiorach:
Muzeum Sztuki Litewskiej, Wilno; Muzeum Sztuki Obcej, Ryga; Muzeum Sztuki Współczesnej, Helsinki; Zimmerly Art Museum, New Jersey oraz kolekcjach prywatnych.
* Tytuł wystawy /R-O/ works – odnosi się do nazw miejsc, gdzie była ona ostatnio prezentowana: Ryga – Orońsko. Jednocześnie wartym podkreślenia jest fakt, że w czasie Quadriennale Rzeźby w Rydze pt. Przestrzeń europejska, w r. 2004, praca Magdaleny Abakanowicz Ukon z serii Gry wojenne ze zbiorów CRP spotkała się z pracami Mindaugasa Navakasa, a teraz ponownie dochodzi do ich spotkania w innym kontekście.
