Muzeum Rzeźby Współczesnej
ALFABET RZEŹBY – opr…
VI edycja
Muzeum Rzeźby Współczesnej
22 września – 4 listopada 2012 r.
kurator: Anna Podsiadły
Koncepcję orońskiego „abecadła rzeźby” Muzeum Rzeźby Współczesnej zainicjowało w roku 2007. Dotąd odbyło się pięć edycji. Aktualnie zobaczyć można szóstą, osnutą wokół kolejnych liter alfabetu, tzn. OPR. Wystawa skierowana jest do młodzieży, która na jednej przestrzeni galeryjnej może zrewidować w sposób bezpośredni pojęcia z zakresu sztuki, z którymi zetknęła się w trakcie edukacji od strony teoretycznej. Ekspozycja z tego cyklu posługuje się metodą prezentacji konkretnych pojęć, artystów i haseł z obszaru historii sztuki, w odniesieniu do rzeźby i działań okołorzeźbiarskich. Aranżacja pomyślana została jako pewien układ sekwencyjny. Wystawa nie ma charakteru przeglądu poddanego chronologii, ma natomiast zdecydowanie edukacyjno-narracyjny rys. W poszczególne kwatery-sekwencje galerii wpisano opowieści dedykowane konkretnym zagadnieniom i problemom artystycznym. Rzeźbom i obiektom towarzyszy komentarz pisany, fotogramy oraz bogaty materiał multimedialny.
W ramach szóstej odsłony alfabetu zilustrowano zagadnienie op-artu, którego głównym punktem zainteresowania są efekty optyczne związane z fizjologicznymi właściwościami oka ludzkiego oraz iluzją ruchu form geometrycznych. Kolejna narracja objęła kierunek sztuki współczesnej, czerpiący inspirację z dadaizmu, reklamy i kultury masowej, czyli pop-art. W pracach pop obecne są elementy wielkomiejskiej ikonosfery, np. butelki, puszki, opakowania, konfekcja, odpady cywilizacji itp. Artyści używają ich jako wzorców estetycznych, elementów kompozycji lub odtwarzają je w formie atrap. Sztukę pop-artu przestaje interesować wyizolowany przedmiot jako taki. Zaczyna on występować w różnych kontekstach i sytuacjach. Można śmiało powiedzieć, że sztuka XX w. to sztuka przedmiotu (object art). Punktem wyjścia dla jej teorii są ready-made Marcela Duchampa. Kładąc nacisk na akt wyboru, a nie dzieło, artysta zerwał z fetyszyzowaniem tradycyjnego warsztatu i manualnej kreacji twórcy. Wielu współczesnych artystów nawiązuje do XX-wiecznej tradycji sztuki przedmiotu, czego przykład zobaczyć można w jednej z kwater galerii. Następna narracja obejmuje artystów poszukujących autentycznej inspiracji i źródeł nowej duchowości w sztuce tworzonej przez ludy pierwotne. Prymitywizm jest więc postawą artysty współczesnego, który w swej twórczości świadomie stosuje środki formalne właściwe dla sztuki prymitywnej ludów pierwotnych, szukając w niej odświeżającej inspiracji dla sztuki i kultury współczesnej.
W ramy wystawy wpisano projekcje multimedialne poświęcone zagadnieniu pomnika i rzeźby plenerowej. Materiał oparto w znacznej mierze na dokumentacji archiwalnej z orońskich pracowni oraz z ekspozycji plenerowej CRP w Orońsku, która obejmuje ponad sto rzeźb artystów z całego świata oraz cztery różne rodzaje pomników.
Kolejna narracja odnosi się do jedenego z najważniejszych tematów sztuki, o wielorakich funkcjach i znaczeniach, realizowany we wszystkich technikach, w skali od miniaturowej po monumentalną, czyli portretu. Wśród prezentowanych haseł znaleźć można, takie jak rzemiosło artystyczne, polichromia, pasja, pendant, relief oraz romanizm, rokoko i romantyzm.
Ilustrację zagadnień stanowią wybrane rzeźby z kolekcji MRW oraz dzieła sztuki udostępnione przez Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, Muzeum Sztuki Współczesnej, oddział tego muzeum. Na wystawie znalazła się również praca będąca własnością Instytutu Adama Mickiewicza w Warszawie oraz realizacja z kolekcji Andrzeja Mitana z CSW Elektrownia w Radomiu, użyczona dzięki uprzejmości Leszka Golca. Wśród prezentowanych dzieł zobaczyć można najnowsze orońskie nabytki, które weszły w skład kolekcji w ostatnim czasie, są to prace: Magdaleny Abakanowicz, Adama Myjaka, Marka Wagnera, Henryka Musiałowicza i Sylwestra Ambroziaka.
Artyści, których prace prezentowane są na wystawie:
Sylwester Ambroziak, Janusz Bałdyga, René Benzaquen, Jerzy Bereś, Bronisław Chromy, Jan Chwalczyk, Władysław Hasior, Thomas Jastram, Aldona Jonuškaité-Šalteniené, Alfons Karny, Bartosz Kokosiński, Maciej Kurak & Max Skorwider, Łódź Kaliska (w składzie: Andrzej Kwietniewski, Andrzej Świetlik), Józef Łukomski, Andrzej Mitan, Henryk Musiałowicz, Adam Myjak, Nikifor (właśc. Epifaniusz Drowniak), Jerzy Nowakowski, Władysław Oleszczyński, Janusz Orbitowski, Margerita Płewa, Zofia Pugetowa, Marek Wagner, Henry Weiss, Zofia Woźna, zespół: Andrzej Sołyga, Dariusz Śmiechowski, Dariusz Komorek
