Wydarzenia
4 maja 2017 w wieku 93 lat zmarł wybitny rzeźbiarz Zbigniew Maleszewski. Jako młody chłopak uczestniczył w walkach na Wileńszczyźnie podczas II wojny światowej. W latach 1952–1953 po studiach w warszawskiej ASP i Politechnice Warszawskiej uzyskał dyplomy inżyniera magistra architekta i magistra artysty rzeźbiarza. Od tego czasu prowadził intensywną działalność rzeźbiarską, parał się również pisaniem, miał na swoim koncie sześć wydanych książek, w których zawarł przemyślenia na temat filozofii religii, astronomii, sztuki oraz życia codziennego swoich bliskich i obcych, przyjaciół i wrogów oraz tych, których kochał. Wziął udział w większości wystaw organizowanych przez ZPAP, uczestniczył w licznych plenerach w kraju i za granicą. Poza wystawami zbiorowymi miał również kilkadziesiąt wystaw indywidualnych, w tym również w Orońsku. Brał udział w konkursach rzeźbiarskich i architektonicznych, w których otrzymywał nagrody i wyróżnienia. W 1975 roku wygrał międzynarodowy konkurs na pomnik Kazimierza Pułaskiego w Denver w Stanie Kolorado, pomnik został zrealizowany. Odbył liczne podróże artystyczne, które stały się inspiracją w jego twórczości. Mówił, o sobie, że jest artystą niezależnym, nie tylko dlatego, że nie kolaborował z reżimem, ale również dlatego, że nie dał się zwieść nowinkom, odciął się od pokusy zrobienia szybko kariery i zdobycia popularności za wszelka cenę. Całe życie artystyczne pozostał wierny kamieniowi (wykonał 4 prace w drewnie). Tworzył wyłącznie w materiałach szlachetnych: marmurze, granicie, sjenicie, bazalcie. Jego realizacje inspirowane były odwieczną zagadką bytu, w ich tytułach znajdują się odwołania do kosmologii, matematyki filozofii i fizyki, twierdził, że w swojej twórczości usiłuje pojęcia abstrakcyjne, które są składową nauk astronomicznych, przedstawić realistycznie, nadać tym pojęciom materialne i realne kształty, które podsuwała mu wyobraźnia i talent. Za swoją twórczość został uhonorowany Złotym Medalem Gloria Artis.
Zbigniew Maleszewski związany był z Orońskiem niemal od pierwszych chwil, kiedy zaczęli pojawiać się tu rzeźbiarze. W trakcie pobytów w Orońsku zrealizował kilkanaście rzeźb w kamieniu, w tym dziesięć dużych rozmiarów. Trzy pozostają do dzisiaj w kolekcji CRP.
Był popularyzatorem idei masońskich, mawiał, że masonem jest ten, kto jest i czuje się człowiekiem wolnym i dobrych obyczajów, aktywnie włączył się do prac Wielkiej Loży Kultur i Duchowości, a wcześniej Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego „Le Droit Humain”, gdzie zajmował się działalnością filantropijną, brał udział w organizowaniu aukcji dzieł sztuki, z której sfinansowano budowę domu dziecka w Świdnicy. Kultywował tradycje masońskie zakładające rozwój zainteresowań i wzajemną pomoc, traktował to nie jako obowiązek, ale wewnętrzną potrzebę.
Był postacią barwną i niecodzienną, rozległe zainteresowania i wiedza sprawiały, że w Orońsku zwykle otoczony był przez młodszych, czasem nawet bardzo młodych, kolegów rzeźbiarzy, którzy podpatrywali znakomitą technikę tradycyjnego kucia. Lubił rozmawiać z ludźmi i dzielić się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami, ubolewał nad tym, że odchodzą artyści, którzy uprawiają rzeźbiarstwo w sposób klasyczny, sam zamierzał dożyć przynajmniej 100 lat, tak jak jego nauczyciel i mistrz Franciszek Strynkiewicz.
