Wirtualne Centrum Rzeźby Polskiej
Animalistyka
[łac. animal – zwierzę]
– potoczna nazwa małych form rzeźbiarskich, których przedmiotem są zwierzęta lub rozbudowane sceny ze zwierzętami. Niekiedy jako przedstawienie androkefaliczne animalistyka łączy zwierzęcy tułów i głowę człowieka, np. Sfinks.
W czasach nowożytnych i współcześnie spełnia często funkcje dekoracyjne. Sceny animalistyczne spotykane są w sztuce od jej pierwszych przejawów i często wiązane są z magią i kultami religijnymi. Przedstawienia animalistyczne znane już od paleolitu (malowidła naskalne w grotach), występowały bardzo często w sztuce starożytnej. Wyobrażenia zwierząt, spotykane w średniowieczu, w rzeźbie architektonicznej i iluminatorstwie, często z elementami fantastyki i symboliki, jako temat samodzielny zaczęły odgrywać dużą rolę od XVI wieku aż po dzień dzisiejszy. W Polsce animalistyka pojawiła się na szerszą skalę od XVII wieku pod wpływem realizmu flamandzkiego. Rozpowszechniła się na przełomie XIX i XX wieku, często łączona z tematami krajobrazowymi, rodzajowymi lub batalistycznymi. Pojawia się również aktualnie wiele wizerunków animalistyki w rzeźbie, wykonywanych w różnych materiałach i w różnej skali.
