Wydarzenia
Aleksandra Domańska-Bortowska
„ŚLAD – ZAWSZE MOI SYNOWIE”
Kompozycja rzeźbiarska „Ślad – zawsze moi synowie” zrealizowana została w ramach cyklu „Ślad”, będącego swego rodzaju dokumentem – śladem człowieka na ziemi. Praca powstała w roku 1988 z inspiracji opowieścią uczestnika II wojny światowej o codziennym żołnierskim życiu na froncie. Od samego początku była dla artystki jedną z najważniejszych realizacji z tej serii.
„Ten ślad – to ślad ludzkiego bohaterstwa. Wykorzystałam niewielkie wzniesienie terenu, aby przekopać w nim symboliczną transzeję i odtworzyć tamtą zapamiętaną historię – w twardym rzeźbiarskim materiale jakim jest kamień i brąz. Fragment wzgórza został utrwalony przez rozłupany blok granitu po obu stronach okopu, na którym z jednej strony spoczywa odlany płaszcz. Po drugiej stronie, tam gdzie wybiegł z okopu żołnierz, zostały wykute w granicie ślady jego butów i rąk, którymi się podparł. Za model do odlewu posłużył prawdziwy szynel polskiego żołnierza z czasów II wojny światowej”.
Przez wiele lat mogli ją oglądać odwiedzający oroński Park Rzeźby, obecnie kompozycja „Ślad – zawsze moi synowie” zostanie usytuowana w nowej przestrzeni na terenie parku w Radziejowicach.
Aleksandra Domańska-Bortowska, 1939
Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom z rzeźby uzyskała w pracowni profesora Tadeusza Godziszewskiego w 1962 r. Twórczość w zakresie rzeźby kameralne i plenerowej, medalierstwa, rysunku, malarstwa ściennego. Uczestniczka plenerów rzeźbiarskich i pobytów twórczych w Orońsku. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju oraz za granicą.
Ważniejsze realizacje:
– Rzeźby parkowe: „Owoc”, marmur; „Kurhan”, granit – na zieleńcach przed Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze
– „Owoc II”, granit, brąz – na terenie Parku Szpitala Wojskowego w Krakowie (nagroda w konkursie)
