Galeria Kaplica
KRYSTYNA GUTOWSKA-BOK
Anioły, kapliczki i coś jeszcze…
Kurator: Anna Podsiadły
Galeria „Kaplica”, 4–26 czerwca 2011
Krystyna Gutowska-Bok jako artystka zdecydowanie nie goni za modą, nie stosuje nowinek, nie ucieka się do nowoczesności i technologii zaanektowanych w obszar rzeźby. Pozostaje wierna tradycji, zarówno w warstwie materiałowej, jak i treściowej. Pracuje w kamionce, kamieniu i drewnie. Jej rzeźba jest bardzo polska w swoim wyrazie, bardzo ciepła, pełna empatii i przesycona liryzmem, niekiedy też dowcipna, nie stroniąca jednak od niewinnego żartu. W jej pracach widoczna jest chęć dekoracyjnego syntetyzowania doświadczeń egzystencjalnych człowieka, widzianych przez pryzmat własnych doświadczeń, doznań i odczuć. Są to często rzeźby-symbole z ich bardziej lub mniej jawną metaforyką i kontekstami. Figury Gutowskiej-Bok są proste, stateczne, można by powiedzieć niemal hieratyczne, zapatrzone w siebie wzrokiem skupionym i niezwykle spokojnym. Czasem tylko specyficzny gest, zastosowany element, narracyjny dodatek nadają im szerszego kontekstu. Artystka bardzo często porusza się w kręgu tematyki sacrum. Jakże liczne są w jej twórczości wątki i odniesienia do wiary, istoty chrześcijaństwa. Patrząc na Cerkiewki, Kapliczki, Anioły, na figury świętych, procesyjny orszak czy Modlitwę ujawnia się w sposób bezsprzeczny życiowa baza i credo artystki. W pracach tych czuć prawdziwy wewnętrzny spokój człowieka spełnionego. Dużo bardziej dynamiczne, a nawet dramatyczne są Piety rzeźbiarki. Nieco stylizowane, niemniej jednak traktowane dość sumarycznie figury składają się na specyficzny styl artystki. Od ujęć opartych na konwencji realistycznej odbiegają nieco tematy inspirowane urodą materii, np. kamienia – Melodia marmuru. Obok rzeźb kameralnych jest autorką prac plenerowych, między innymi Stabat Mater w Radomiu czy Żłobka w Ogrodzie Botanicznym w Warszawie. Wykonuje również rzeźby ogrodowe, do których ma szczególne upodobanie.
Anna Podsiadły
Krystyna Gutowska-Bok studiowała na Wydziale Rzeźby u prof. Ludwiki Nitschowej i prof. Mariana Wnuka – Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskała w 1965 r. Od 1970 r. uczestniczyła w licznych plenerach rzeźbiarskich, malarskich i ceramicznych. Jednocześnie brała udział w wystawach organizowanych przez Związek Polskich Artystów Plastyków, do którego należy od 45 lat. Twórczość w dziedzinie rzeźby, malarstwa, ceramiki, medalierstwa oraz poezji.
Formy działalności artystycznej: rzeźba, ceramika, medalierstwo, malarstwo, rysunek, performance, poezja
Wystawy zbiorowe:
1975 – Warszawa w sztuce, Zachęta, Warszawa; 1979 – Tendencje i osobowości, Zachęta, Warszawa; Artyści Warszawy, Zachęta, Warszawa; 1980 – Festiwal Sztuk Pięknych, Zachęta, Warszawa; 1980 – Tematy muzyczne w rzeźbie, Filharmonia Narodowa, Warszawa; 1981 – Wystawa solidarności, Żelazna, Warszawa; 1983 – Wystawa Sztuki Sakralnej, Częstochowa; 1984 – Malarstwo, Grafika, Rzeźba, Galeria Zachęta, Warszawa; 1987 – Wystawa poplenerowa, Opoczno; 1994 – Zwycięstwo ducha nad materią, ZPAP – Mazowiecka, Warszawa; 1996 – Rzeźba w przestrzeni publicznej i prywatnej, Galeria OW ZPAP, Warszawa; 1998 – Tunel Czasu, Galeria DAP – Mazowiecka, Warszawa; Międzynarodowa Parafiada Dzieci i Młodzieży, wystawa interdyscyplinarna, Warszawa; 1999 – Wystawa ceramiki, Zamek, Opoczno; 2000 – Wystawa jubileuszowa, Galeria Lufcik, Warszawa; 2002 – Wystawa poplenerowa, „Karczówka”, Kielce; 2004 – Kamień w otwartych drzwiach, Galeria „Oranżeria”, Orońsko; 2008 – Wystawa ikon i kapliczek, Galeria/Pracownia „8+”, Warszawa; Wystawa interdyscyplinarna, Gołuchów; 2009 – Między światłem a cieniem, Galeria DAP, Warszawa; 2010 – Chopinowi romantyczni, Galeria DAP, Warszawa; Obsesja czy fascynacja, Galeria DAP, Warszawa
