Galeria Oranżeria
WOJCIECH ZASADNI
Rewitalizacja prawie niemożliwa
Galeria „Oranżeria”, 16 czerwca – 12 sierpnia 2012
Kurator Leszek: Golec
Projekt składa się z 7 obiektów-makiet starych budynków w skali 1:45, niegdyś zamieszkałych, obecnie opuszczonych, niszczejących pod wpływem upływającego czasu lub też z różnych powodów niedokończonych. Te puste siedliska przechowują swoje tajemnice, tworząc dalszą ich historię, kiedy to czyste uporządkowane wnętrza stają się świadkami wydarzeń, prowadzących je do ruiny, całkowitego rozszarpania, obdarcia, niekiedy nawet spalenia. Ta spektakularna śmierć, trwająca czasami kilkadziesiąt lat, jest wynikiem zdarzeń, kiedy to dom i związane z nim pojęcia, takie jak rodzina, schronienie, gościnność, uległy degradacji. Budynki te stały się ofiarami ciągle modernizującego się świata. Zepchnięte na margines, pozbawione funkcji – budzą niechęć i strach obserwatora. Miejsca przedstawione w projekcie to: zbudowane na dziko przez byłych więźniów osiedle na Ukrainie, spalony, opuszczony dom w Rembertowie, odchodzący w zapomnienie wraz ze swoim właścicielem 85-letnim staruszkiem – dom pod Mińskiem Mazowieckim, stara kamienica żydowska przy ul. Waliców w Warszawie, niezrealizowane osiedle na warszawskim Wilanowie, opuszczona budka dla kotów w zmodernizowanym osiedlu w Lublinie, której estetyka nie podoba się mieszkańcom i żądają jej usunięcia, gołębnik w opuszczonym, zrujnowanym osiedlu ogrodków działkowych na warszawskich Siekierkach.
Obiekty te odtworzone są na podstawie dokumentacji fotograficznej i przedstawione w postaci makiet z białego plastiku z uwzględnieniem szczegółów, struktury materiałów, wypalonych belek, odrapanych ścian, wybitych okien, bałaganu wokół budynku. Do każdego obiektu został wykonany rendering.
Wizualizacje te w bezpośredni sposób nawiązują do współczesnych prezentacji zagospodarowania przestrzeni i planowania urbanistycznego.
Idąc za przykładem firm deweloperskich, nikomu niepotrzebne obiekty przenoszę w wyimaginowany świat oferty sprzedaży nieruchomości, gdzie niczym w raju przed ruiną parkują super samochody, a po nienagannie przyciętym trawniku biegają dzieci, które wraz z rodzicami przyjechały w odwiedziny do wciąż jeszcze, mimo wieku, zadbanych i zdrowych dziadków. Zabieg ten powoduje, że budynek, którego nikt nie chce, rewitalizuje się i stwarza iluzję funkcjonowania.
Wojciech Zasadni
